images from web Friday pa lang ulan na nang ulan...
Malamig ang paligid and dito lang kami ng mga babies ko sa bed with 3 layers of blanket...
grabe kaya... bagyong bagyo sa labas... kakatamad mag gagagalaw...
sarap kumain ng champorado... kaya ng luto ako... hay...
pero ok na din kasi kahit sa mga simpleng pangyayari...
nakakapagbonding kami ng mga babies ko...
mahirap sya i-explain...
pero kakaiba yung feeling na kailangan ka nila...
kahit super pagod ka or wala pang sleep pag nakita ko yung innocent smile ni chi-chi, napapasmile na din ako...
totoo yung sabi na nakakawala ng pagod...
tapos pag si charles nakaka construct na ng sentence nakaka tuwa...
kasi natututo na sya makipag communicate...
and parang matanda na yung pananalita nya...
and we are very careful sa mga words kasi nga kung ano man marinig nya ay ginagaya nya... what a parrot! hehehe...
0 comments:
Post a Comment